Personalny Wszechświat, jak w górze, tak i na dole

Na temat swastyk, powstało już tyle szalonych kłamstw, powstających z ludzkiej niewiedzy i ze strachu, przed odkryciem prawdy, że prawda pierwotna, jest dziś zbyt prosta, aby ją zrozumieć, przyswoić i zatwierdzić, dla dobra swojego ciała i wnętrza.

Wśród symboli szamańskich (1), ważną role, odgrywa podwójna swastyka, zwana wśród Lapończyków Sercem – Boga wojny – Tursasa ( tursaansydän ) lub obracającym się młotem Thora (2).

U Lechitów, tak samo, jak u skandynawów, symbol podwójnej swastyki, był związany z nadprzyrodzoną naturą burzy, która jest alegorią funkcjonowania ludzkiego umysłu (3).

Symbol ten, jest na tyle tajemniczy, że nie ma ustalonego (powszechnego) znaczenia, ponieważ jego znaczenie, zostało wraz z biegiem czasu zdekonstruowane i celowo zagubione w odmęcie alegorii.

Serce

Sercem ludzkiej galaktyki i całego multiuniwersum jego wielowymiarowego istnienia (4), jest szyszynka (5), (ja) cube (6), sześcian (7), poddawany okresowym wachaniom chemicznym oraz przeskokom elektrycznym, doprowadzających człeka, do różnorakich stanów emocjonalnych, przeradzających się w przeróżne akcje i reakcje osobowe i społeczne.

Szamani (1), tworząc ideologie trzeciej siły (8), rozdzielili tezę – kobiety, od antytezy – mężczyzny oraz zniszczyli tryptyk rzeczywistości ( RaElIs (3)), odzielający szyszynkę od męskiej i żeńskiej części mózgu, wytworzyło to w człowieku ideologie boga wojny – egoizmu (36), który niszczy wewnętrzną i zewnętrzną równowagę.

Człowiek, pochłonięty teatralną (13) rolą swego życia, nie zauważa wpływu archontów na swoje ciało i umysł oraz wpływu innych bytów (szamanów | alchemików …), pragnących zastąpić archonty na ziemi (8/9).

Wielki wóz

Wielki Wóz, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych asteryzmów północnej półkuli nieba. Jest on złożony z siedmiu najjaśniejszych gwiazd gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy.

Spójrz na symbol heksagramu z centralnym punktem lub pierwotnego symbolu Lechi, składającego się z siedmiu punktów (foto) …

W jego skład wchodzą : α UMa (Dubhe), β UMa (Merak), γ UMa (Phecda), δ UMa (Megrez), tworzące kształt kojarzony z wozem; a także : ε UMa (Alioth), ζ UMa (Mizar) oraz η UMa (Alkaid), tworzące trójgwiezdny dyszel wozu. Gwiazdy z czworoboku Wielkiego Wozu, to tułów niedźwiedzicy, dyszel natomiast tworzy jej ogon.

Asteryzm

Asteryzm, to układ gwiazd (archontów (9)), tworzący na sferze niebieskiej pewien widoczny wzór. Jednakże nie zaliczany do któregokolwiek z oficjalnych gwiazdozbiorów. Asteryzm to części jednego gwiazdozbioru oficjalnego lub sąsiadujących ze sobą. Gwiazdy tworzące asteryzm zwykle nie są ze sobą w żaden sposób fizyczne powiązane, a ich pozorna bliskość, jest jedynie wynikiem rzutowania na sferę niebieską z punktu odniesienia obserwatora na Ziemi (lub innego punktu odniesienia).

Nie powiązane z sobą gwiazdy – archonty, okresowo wpływają na archonta ziemi i wielowymiarowy byt człowieka (14).

Powszechnie rozpoznawanym, nawet przez laików, asteryzmem jest Wielki Wóz, często błędnie identyfikowany z konstelacją Wielkiej Niedźwiedzicy (Ursa Major), której w rzeczywistości jest częścią.

Inne znane asteryzmy wpływające na ludzkie cislo i umysł, to Pas Oriona – część konstelacji Oriona, Miecz Oriona, Trójkąt letni – tworzą go gwiazdy trzech konstelacji, Trójkąt zimowy, Sześciokąt zimowy, Diament Panny, Wielki Kwadrat Pegaza, Wieszak, Kaskada Kemble’a, Messier 73 …

Symbol 7 Gwiazd – Saptarsi

Siedem gwiazd, kojarzonych jest z Saptarszi (sanskryt सप्तर्षि , trl. saptaṛṣi), czyli grupą siedmiu (sapta) wedyjskich wieszczów i mędrców (ryszi), popularnych również w hinduizmie powedyjskim. W każdej epoce istnienia świata (judze), istnieje siedmiu głównych, wielkich mędrców, zwanych gotraprawartakas, czyli protoplastami gotr (bramińskich klanów).

Jest to alegoryczne przeniesienie ideologii archontów (9) na ludzką hierarchię demiurgów i wyzysk człowieka, przez człowieka (10).

Demiurgowie rządzący społeczeństwem memetycznym (15)

Początkowo w Rygwedzie i Atharwawedzie pojmowani byli jako demiurgiczne jestestwa, personifikujące kosmiczne energie stwórcze, a przy w tym jako byty astralne. Grupa tych siedmiu wieszczów składając pierwszą ofiarę z pierwszej i jedynej ówcześnie istoty bytu, jest autorami lub przynajmniej sprawcami wielorakości kosmosu.

Demiurdzy – kreujący z siebie ideologie trzeciej siły (8) – dzielą spójność bytów na użyteczną tezę i antytezę, co tworzy ideologie utylitaryzmu (16).

Odebranie moralności personalnej (11)

Gdy rozważa się ich pracę – ustanowienia siedmiu granic moralnych (zabierających moralność personalną (11)), są porównywalni do siedmiu Aditjów (którym przypisuje się również funkcję „wiązania” istot). Później, w toku rozwoju myśli upaniszadowej, saptariszi utożsamiani są z funkcjami odczuwania na poziomie jaźni istoty ludzkiej. W takim ich rozumieniu krępują uniwersalność atmana (szamana (1)) w istnieniu jednostkowym i determinują indywiduację.

Proces indywiduacji (łac. individuum – jednostka, coś niepodzielnego), to sztuczny rozwój psychiczny, tworzący za pomocą edukacji lustrzanej (17), zbiorową jaźń społeczeństwa mimetycznego (15).

( Taka jaźń – odrzuca ośmieszoną odpowiedzialność, zdając się na ideologie pana i reprezentanta. Owa jaźń, została pozbawiona wiedzy o prawie naturalnym, istocie wolności, czy relacji człowieka ze wszechświatem, ponieważ człowiek został wykastrowany z auto-wiedzy i skazany na edukację lustrzaną i schemat pośrednictwa licencyjnego (37), który odrzuca zagłębianie się w astrologię, astronomię, medycynę, ziołolecznictwo, czy cymantykę (38) … )

Wpływ planet na życie

Starożytne ujęcie mówi, iż siedmiu mędrców utożsamiano z siedmioma głównymi planetami (graha) indyjskiej astronomii. Astrologia indyjska określała ich jako wpływających na ludzkie życie.

W innych interpretacjach pierwszych siedmiu mędrców, miało utworzyć siedem gwiazd Wielkiej Niedźwiedzicy, gdzie Angiras to najjaśniejsza z nich – Alioth.

Tradycja jogi pierwotnej – naucza, iż saptariszi zamieszkują w ciele człowieka (czakry (12)).

Bryhadaranjakopaniszad ujmuje natomiast problem wprost: dana część ciała, to konkretny ryszi:

Gotama – ucho, Bharadwadźa – ucho, Wiśwamitra – oko, Dźamadagni – oko, Wasisztha – nozdrze, Kaśjapa – nozdrze, Atri – język.

Wedyzm (Wiedza)

Odmienne ujęcie mówi o identyczności siedmiu mitycznych wieszczów z sześcioma indrijami – psychicznymi narządami, czy mocami ciała ludzkiego, oraz widją (wiedzą), jako siódmą mocą (patrz na heksagram lub 7 punktów Lechickich).

Źródła puraniczne twierdzą, iż pochodzenie konkretnych ryszich z grupy saptariszich, wywieść należy z konkretnych energii wewnętrznych hinduistycznego boga stwórcy – Brahmy. Energie takie, noszą ogólną nazwę prana ( pran, jest dziesięć podstawowych rodzajów, jeden z nich zwie się identycznie, jak termin dla całej ich grupy czyli też prana). W ujęciu pranicznym, pochodzenie wieszczów jest następujące:

Daksza – powstał z prany Brahmy

Pulastja – powstał z udany Brahmy

Pulaha – powstał z wjany Brahmy

Wasisztha – powstał z samany Brahmy

Kratu – powstał z apany Brahmy.

Koncepcja wywodząca się z wedyzmu utrzymuje, iż każdemu cyklowi istnienia wszechświata (manwantara), właściwe jest panowanie grup siedmiu wieszczów o odmiennym składzie ale nieprzerwanie określanych jako saptariszi. W takim ujęciu mówi się o grupie saptariszich konkretnej manwantary. Poniżej zaprezentowano spis przykładowych manwantar tradycyjnej indyjskiej miary czasu, wraz z listami odpowiadających im siedmiu wieszczów.

Swajambhuwa manwantara: Mahabharata i Śiwapurana wymienia imiona takie jak: Marići, Angiras, Pulastja, Pulaha, Kratu, Atri i Wasisztha.

Śatapathabrahmana wymienia się inny zestaw imion: Gotama, Bhradwadźa, Wiśwamitra, Dźanmadagni, Wasisztha, Kaśjapa i Atri.

Swarocisza manwantara: Urdźa, Aurwa, Arwa Stamba, Wanastamba Prana, Drona Dattoli (18), Dattori, Dattari, Dambholi, Datta, Danta Ryszabha, Wryszabha, Bryhaspati Niśćala, Niśćara, Niśćaja, Ćjawana, Timira Arwariwat, Arwawirat, Urwariwat, Dhawat, Kaśjapa

Rajwata manwantara: Hiranjaroma, Hiranjaloma Wedaśri, Wedaśriras, Dewaśri, Wiśwaśri, Saptaśwa Urdhwabahu, Subahu Wedabahu, Dewabahu, Wadawada, Aindrabahu Sudhaman, Jadudhra, Jadurnaman, Somapa, Satjanama, Subahu Pardźanja Satjanetra, Mahamuni, Muni, Wasisztha, Dźaja Swadharma

Brahmasawarni manwantara: Hawiszmat Sukryti, Sukirti, Sukriti, Prakryti Apomurti, Ajomurti, Ajamukti, Dźajamurti Apawa, Awjaja, Aśwatthaman, Satjaketu, Wasisztha Apratima, Pratipa, Pramati, Prajati, Apratimaudźas Nabhaga, Labhaga, Bhamara Abhimanju, surabha, Satja, Nadasatja, Ananasa …

Tak, tak, każde wymienione tutaj imię alegoryczne, zniekształcone poprzez regionalne naleciałości, pochodzi z języka lechickiego, czyli obiecadła (23).

SaptaRishi

Tak więc, przez cztery pory roku SaptaRishi, maluje swastykę na niebie. Swastyka, wykonuje pełen obrót (360 stopni) wokół gwiazdy północnej.

Obrazuje to okresowy wpływ siedmiu gwiazd, na obie części naszego mózgu i szyszynki (26). Cztery razy dziennie, zmienia się nasz nastrój, w ciągu roku (jesień, zima, wiosna, lato), wpadamy w cztery różne stadia emocjonalne, zależne od archontów (27) … lub ziemskich archontów, za pomocą manipulacji i psychologii (39).

Jeśli jesteś cierpliwy, możesz dzień po dniu, godzina, po godzinie, obserwować drogę wielkiego wozu, tworzącego znak swastyki na niebie.

Riszi orędownik prawa zwierząt i prawa naturalnego (19)

Ryszi (sanskryt ऋषि, trl. ṛṣi, ang. rishi), to szamański (fetyszowy) tytuł hinduistyczny. W okresie wedyzmu przynależał się kapłanom – autorom ideologicznych hymnów wedyjskich i niektórym bogom (ciałom niebieskim, np. Agniemu).

Natomiast w okresie Brahmanów i Upaniszad, ryszi postrzegani byli jako klasa istot wyraźnie odrębna od bogów (dewa), przodków (pitry), ludzi i zwierząt. Ich liczebność nie jest ściśle określona, niektóre źródła podają listę nawet 48 tysięcy imion ryszich. Wyższy stopień w mądrości określany jest tytułem maharszi. Natchniony wieszcz – kobieta, to ryszika (sanskryt trl. ṛṣikā).

Ryszi – szaman i filozof

Tytułem ryszi, określa się też założycieli klasycznych indyjskich szkół filozoficznych (darśana).

To właśnie te szkoły, wykreowały podział prawa przypisanego danym kastom społecznym.

Stąd też elity i najemnicy elit posługują się prawem naturalnym, a plebs, jest rozliczany wedle schematu prawa zwierząt (19), czy też prawa morskiego (20).

Termin ryszi pochodzi z sanskrytu. Wywodzony jest od rdzenia ṛṣ. Pierwiastek ten objaśniany jest poprzez pośrednictwo języka angielskiego, jako: to go, to move to flow, to move near by flowing movement oraz knowledge.

Widzę Ruch

Znaczenie „ruch” odnosi się do aktu ze strony boskiej, by przyjść do rysziego i objawić mu w pojedynczym widzeniu (świadomy sen (28) całą treść hymnu.

Termin ṛṣi wywodzi się od pierwiastka dṛś – widzieć. Istnieją też przesłanki aby wiązać termin „ryszi” z sanskr. rksa – „niedźwiedź”, pierwszych siedmiu saptarszich utworzyło siedem gwiazd w Wielkiej Niedźwiedzicy, np. Angiras odpowiada gwieździe Alioth.

Pomimo, że ludzie widzą ruch ciał niebieskich na nieboskłonie, nie potrafią skojarzyć ich kroków z własnym zachowaniem. Dekonstrukcja alegorii, doprowadziła człowieka do ciemności i zakłamania własnego życia.

Człowiek został napiętnowani symbolami, których negatywne przesłanie wyparło wiele symboli kreujących samoświadomość (29).

Szaleństwo archontów (30)

Człowiek pod wpływem archontów, przez jednoczesnym braku samostanowienia i samoograniczenia, poddaje się egoistycznymu szaleństwu, ten spektakl, przekształca życie człowieka w teatr (13), napędzany natchnionym szałem, co nazywamy sztuką (także królewską, polityczną) lub artyzmem (także religijnym).

Dzięki temu, szamani (1) promują użytecznych idiotów : mentorów (25), wieszczy, mitycznych wieszczy, poetów, śpiewaków, kapłanów, polityków, natchnionych ascetów, wizjonerów, natchnionych mędrców, jasnowidzów, proroków, ostrowidzów, czy bogów – archontów …

Ryszich, można podzielić na trzy kategorie: brahmarszi, radźarszi, dewarszi.

Szerszy podział obejmuje następujące rodzaje ryszich: brahmarszi, dewarszi, wiprarszi, paramarszi, maharszi, radźarszi, śrutarszi, dźanarszi, taparszi, satjarszi, kandarszi, kandarszi,

nagarszi.

Natchniony mędrzec kobieta, nazywana jest ryszika (sanskryt ṛṣikā). Rygweda wymienia 27 takich wieszczek. Podzielone są tradycyjnie na trzy podgrupy: Ghosza, Godha, Wiśwawara, Apala, Upaniszat, Niszat, Brahmadźajadźuha, Agastjaswasa, Aditi Indrani, Indramata, Sarama, Romasa, Urwasi, Lopamudra, Nadjah, Jami, Śaśwati Śrih, Laksza, Sarpardźani, Wak, Śraddha, Medha, Dakszina, Ratri, Surjasawitri.

Warto poczytać, kim, a raczej czym, są kapłani i kapłanki (31) …

Mityzm i utopia dnia codziennego

Ryszi, to postacie mitologiczne, które pojawiają się w najstarszych dziełach wedyzmu. Obok wiprów, kawich i dźaritarów, wskazuje się ich jako istoty ludzkie – szamanów – autorów hymnów zebranych w Wedach oraz późniejszych śastr i sutr hinduistycznych.

Bywają też postrzegani jako istoty nadludzkie, obdarzone cudownymi mocami wibhuti, które wykorzystywać mieli w procesach kreacji wszechświata (np. siedmiu saptarszich) i uzdrawianiu ludzi. Mitologia indyjska, uznaje ich za patronów wielu różnych dziedzin i umiejętności.

Szczegółowym analizom poddawano procedury prowadzące tych szamańskich wieszczów do pozyskiwania treści hymnów zamieszczonych w Rygwedzie:

ṛṣ – pierwiastek sanskryckiego słowa ryszi, sugeruje możliwość przybywania bóstw archontów do wieszczów. Jest to świadome wykorzystywanie archontów dla swoich celów pozytywnych lub negatywnych, np. Wprowadzanie ludzi w określone stany emocjonalne (1) …

soma – znane są hymny, mówiące o napoju z roślin halucynogennych, które wysoko cenili bohaterowie i autorzy hymnów, ponieważ za ich pomocą szamani, wprowadzali całe społeczności w trans, prowadzący do wiary w wypowiadane przez szamana słowa rytualne (1)

manīṣā – zdolność myślenia wzmiankowana w hymnach – jest określana, jako otrzymywana od bogów wieszcza moc tych poetów, tworzy ideologie niszczące wolność i równość innych osób (1)

tapas – wieszczowie w poznawczej aktywności skierowanej do swojego wnętrza, używając zdolności myślenia manīṣā, w procesie utożsamienia, szukali w sercach obrazów rzeczywistości, które wyrażali następnie treścią hymnów. Schemat ten jest sposobem kreowania zewnętrznych ideologii, do który przysposobiało się całe społeczności (1)

Dharma

Dharma (skt. धर्म; pali Dhamma धम्म; chiń. 法, pinyin fǎ; kor. pŏp 법, talma; jap. 法 hō lub ダルマ daruma; wiet. pháp, đạt-ma; tyb. ལྷ་ཆོས།, Wylie lha chos), to wieloznaczny termin, występujący w religiach dharmicznych, np. w buddyzmie i hinduizmie.

Hinduizm

W klasycznych tekstach braminizmu słowo to oznaczało zespół podstawowych praw karmicznych, decydujących o wszelkich zdarzeniach, mających miejsce w życiu człowieka, jak i rodzaj tajemnej wiedzy na temat tych praw, dostępnych wyłącznie ryszim.

Szamani (1) od początku pragnęli zatrzymać wiedzę dla siebie, aby wyeliminować z życia prawo naturalne (19), a także, aby pozbawić człowieczeństwo wszelakiej odpowiedzialności (15) za swój byt.

Nie ważne z jakim wyznaniem, czy ustrojem mamy do czynienia – prawa wobec szamanów, pozostają zawsze takie same i wychodzą z założenia, że człowiek, jako podstawowa forma kapitału (32), ma utrzymywać żerujące (10) na nim władze, które strzegą reguł kontroli człowieka nad człowiekiem.

We współczesnym hinduizmie dharma, to jednocześnie nazwa podstawowych zasad etycznych, jakimi powinien kierować się każdy wyznawca – obejmujących obowiązek pracy, założenia rodziny, spłodzenia i wychowania dzieci oraz na starość próby osiągnięcia wyzwolenia. Dharma jako powinność to wypełnianie obowiązków społecznych i religijnych wobec ziemskich archontów, tak jak ma to miejsce w chrześcijaństwie (24) i innych religiach oraz ustrojach …

Utrzymywać Władze

Słowo dharma, pochodzi od źródłosłowu dhr – nosić, utrzymać, podtrzymywać, podpierać (por. polskie dzierżyć, greckie thronos). Często w piśmiennictwie rozróżnia się znaczenia pisząc ten wyraz wielką literą jeśli chodzi o naukę Buddy, prawdę czy ostateczną rzeczywistość.

Dekonstrukcja doprowadziła do przenikania się użytecznych w danej chwili dla szamanów – znaczeń. Każde z tych znaczeń prowadzi to utrzymania reguł władzy elit nad plebsem.

I na ten przykład – dharma, to :

Prawo powszechne, ostateczna rzeczywistość,

Doktryna buddyjska, nauki Buddy, Prawda, Zjawiska, Rzeczy, elementy, atomy, forma utrzymania, podtrzymania rodu …

W praktyce, czasem trudno zorientować się, jak należy interpretować pojęcie dharmy, gdy natrafimy na nie w tekstach szamańskich (1). Można założyć, że np. sthavirowie będą używać go raczej w znaczeniu moralnym, natomiast mahajaniści w znaczeniu raczej ontologicznym. Sthavirowie będą się raczej trzeźwo trzymać literalnego, faktycznego znaczenia, a mahajaniści bardziej egzaltowanego i religijnego. Np. termin dharmadhātu (element dharm/dharmy) dla sthavirów oznacza siedemnasty z osiemnastu elementów (czyli tzw. przedmioty umysłu).

Jednak czasami, rozumieją ten termin jako dharmiczną prawdę (np. Tathāgata jest wszechwiedzący, ponieważ osiągnął i wszedł do dharmadhātu). Mahāsanghikowie i mahajaniści rozumieją zazwyczaj dharmadhātu jako absolutną Dharmę, która jest dodatkowym czynnikiem dla wszystkich kontyngentnych (zależnych) składników naszego doświadczenia. Element Dharmy staje się jednym z synonimów Absolutu. Trzeba tu zauważyć, że jego znaczenie nie jest epistemologiczne, ale czysto religijne.

( I tutaj dochodzimy kolejny raz do Absolutyzmu politycznego (21) :

Absolutyzmu politycznego, czyli pogląd z dziedziny myśli politycznej (i świata zwierząt), według której jest dobrze uzasadnione, by władza przysługująca jednemu człowiekowi lub grupie ludzi sprawujących ją w państwie, przysługiwała im bez ograniczeń, przy czym ma się na myśli ograniczenia prawne, a czasem nawet moralne, co łamie i ukrywa prawo naturalne, a także niszczy czas, ład, prawo, moralność i niepodległość personalną, każdej jednostki, która przez strach i łaknienie fetyszy – oddawała odpowiedzialność za swoje życie

Władzę absolutną, można sprawować w ramach rozmaitych ustrojów i nie jest ona ograniczona tylko do monarchii absolutnej. Absolutyzm władzy polega nie tyle na formalnej stronie ustroju, lecz na tym, kto w rzeczywistości sprawuje władzę (szamani) i czy osoba lub grupa ją sprawująca, jest ograniczona prawnie (niewolnicy i najemnicy), np. przez prawo zwierząt, konstytucję, czy też stoi całkowicie ponad prawem (szamani).

Wszystko to, podszyte jest formami manipulacji opartej na walce tezy z antytezą, czyli dialektyce heglowskiej (dialektyka pana i niewolnika). )

Przestrzeń, nirwana i niepowstawanie skutków, przy braku przyczyn

Wczesne szkoły buddyjskie, theravada i mahajana różnie pochodzą do problemu dharm.

Wczesne szkoły buddyjskie i theravada

sarvastivadin-vaibhasika (utrzymujący, że wszystko istnieje, a więc świat zewnętrzny, jest poznawalny wprost). Istnieje 75 dharm, z których 72, są dharmami kontyngentnymi (uwarunkowanymi), przyczynowo uzależnionymi (sans. samskṛta), podlegającymi stawaniu się.

Istnieją one przez bardzo krótki czas, powstając i zanikając w nieustającym strumieniu.

Pozostałe trzy dharmy są niekontyngentne (nieuwarunkowane), przyczynowo nieuzależnione (asamskṛta) i są nimi: przestrzeń (akasa), nirwana oraz ‚niepowstawanie skutków przy braku przyczyn’.

Jak możemy to zrozumieć ?

Otóż w przestrzeni prywatnego życia (33), możemy dość do nirwany – błogostanu, czyli jedności rzeczywistości, powstałej na skutek zjednoczenia męskiej, żeńskiej części mózgu i szyszynki tylko wtedy, gdy nasze życie, nie będzie wnosiło przyczyn – tworzących skutki.

Szamani (1), ułatwili sobie to zadanie, za pomocą powołania do życia ideologii – cywilizacji hierarchicznej, w której najemnicy oraz niewolnicy, tworzą przyczyny i skutki karmiczne (22), podczas gdy szamani, są wolni od karmy negatywnej.

Świat zewnętrzny

Każda dharma, a jest ich 43, istnieje tylko w teraźniejszości i nie będzie istnieć w przyszłości, tak jak nie istniała w przeszłości (a co utrzymują sarvastavadinowie).

Dharmy manifestują się działaniem, momentem dynamicznym. Cała rzeczywistość empiryczna, to potok momentalnych rozbłysków energii (dharm – przeskok elektryczny między neuronami). W swoim podstawowym dziele Abhidharmakośa Wasubandhu przyjmuje to samo stanowisko.

Kiedy człowiek jest świadomy samego siebie i ruchów archontów w przestrzeni i czasie, może doprowadzić, do wstrzymania jakiegokolwiek działania. Niestety w dzisiejszym świecie – ziemskie archonty, prowokują człowieka do emocji i ruchów, prowadzących do karmy negatywnej (22).

Świat zewnętrzny, może być tylko wydedukowany, za pomocą edukacji lustrzanej (17), która nie uczy nas niczego dobrego i wartościowego, lecz użytecznych procesów, nie przedkładających się na nasz dobrostan personalny.

Theravada, czyli nauki starszych

Uznają one 82 dharmy, które są realne w czasie teraźniejszym, jednak ta teraźniejszość, jest rozkładana na trzy fazy: powstawanie, trwanie i zanik.

Dharmy te są podzielone na 3 grupy:

1. Składniki fizyczne: 28 dharm [4 wielkie elementy (ziemia, woda, ogień, powietrze, oraz ruchliwość, elastyczność, ciągliwość itd.).

2. Składniki umysłowe: 52 dharmy [25 moralnie dobrych (brak żądzy, brak nienawiści, brak ułudy, wiara, uwaga, współczucie itd.), 14 moralnie złych (złe poglądy, żądza itd), 13 moralnie obojętnych, które osiągają moralne ‚zabarwienie’ zależne od tych dharm, z którymi się łączą.

3. Świadomość – ostatni uwarunkowany element, tak jak wszystkie uwarunkowane dharmy powstaje, istnieje przez ułamek sekundy i zanika, aby być zastąpionym przez inny składnik/element tego samego typu

Skomplikowane ? Być może wcale tak nie jest …

Jeśli zdarz sobie sprawę, że życie to wielowymiarowe doświadczenie altruistyczne, to powstanie, trwanie i zanik, są zależne od danego wymiaru, czasu i przestrzeni … Tylko świadoma spójność powstania, trwania i zaniku, we wszystkich elementach bytowania, pozwoli osiągnąć nam ewolucje duchową i stan ascendentny.

Jeszcze prościej ? Każda wątpliwość musi być rozwiązana przez nasze wnętrze, ponieważ zewnętrzne ideologie tylko powstają oraz trwają i nigdy nie zanikają (zaspokajając naszą ciekawość) ewoluując do formy czystego absurdu ….

Szkoła środkowej drogi, czy trzecia siła ( 7b/8)

Szamani kierują się doktrynami szkoły mahajany madhjamaka – szkoła środkowej drogi – klinu (8).

Wszystko, co ma istnienie relatywne, względne (w odniesieniu do innych rzeczy), w rzeczywistości nie istnieje, np. pojęcie syn ma sens tylko w odniesieniu do pojęcia ojciec i odwrotnie.

Skoro zachodzi taka współzależność, żadne pojęcie i żadna rzecz, nie są same w sobie, same przez się, a przez to są puste (sans. śunya), nierealne, niemające własnej tożsamości.

Oto teatr fasad i fetyszy, które nie istnieją, ponieważ są tylko nazwami, do których wytworzono sztuczne formy, mające na celu wykreowani iluzji użytecznej przewagi.

Nierealne są kompleksy dharm i same dharmy, nierealne są pojęcia zarówno ja, jak i nie ja, nierealny jest świat zewnętrzny i nie ma w ogóle żadnej osoby.

Wszystko jest bowiem korelatywne. W takim ujęciu pratityasamutpada (współzależne powstawanie) – fundamentalna doktryna buddyzmu – wyraża pustkę, nieposiadanie własnej natury, brak samoistnego bytu i nierealność pojęć i rzeczy.

Oznacza to, że człowiek jako taki, jest stworzony przez demiurga jako mem – avatar (15), posiadający liczne fetysze i fasady, określające jego utopijną rzeczywistość, z którą nigdy nie zgodzi się nasza dusza.

To, co nazywamy pustką, jest współzależnym powstawaniem – rodzimy się jako wolność, a umieramy jako produkt demiurga.

Macierz

Śunya, nie jest ani matematyczną próżnią, ani niebytem. Madhyamikowie są relatywistami i dowodzą niemożliwości racjonalnej metafizyki zaklętej w politykę i religie.

Jeśli nie ma bytu, nie ma też niebytu. To, co istnieje, nie jest ani realne, ani nierealne. Jest po prostu puste, czyli nie posiada żadnego oznaczenia.

W wyniku dalszego rozwoju tej doktryny przyjęto w końcu tezę, że to, co realne – jest absolutem.

I znów wracamy do absolutyzmu politycznego (21), zdziwieni ? Człowiek poprzez wlany weń niestabilny i wybuchowy egoizm, staje się w końcu pustym tworem – wypełnianym przez szamanów – zewnętrznymi ideologiami, nadającymi wydmuszce sens istnienia …

( Absolutyzmu politycznego, czyli pogląd z dziedziny myśli politycznej (i świata zwierząt), według której jest dobrze uzasadnione, by władza przysługująca jednemu człowiekowi lub grupie ludzi sprawujących ją w państwie, przysługiwała im bez ograniczeń, przy czym ma się na myśli ograniczenia prawne, a czasem nawet moralne, co łamie i ukrywa prawo naturalne, a także niszczy czas, ład, prawo, moralność i niepodległość personalną, każdej jednostki, która przez strach i łaknienie fetyszy – oddawała odpowiedzialność za swoje życie

Wszystko to, podszyte jest formami manipulacji opartej na walce tezy z antytezą, czyli dialektyce heglowskiej (dialektyka pana i niewolnika). )

Yogacara

Yogacara, to szkoła negująca poznawczy dualizm przedmiotowo-podmiotowy. Rozszerzyła katalog dharm do 100, z czego sześć jest nieuwarunkowanych. Szkoła uznawała że zarówno świadomość jak i przedmiot jej poznania z absolutnego punktu widzenia nie istnieją.

Prawdziwe poznanie dopuszcza jedynie postrzeganie rzeczywistości, w jej radykalnie dynamicznym charakterze, w którym nie ma miejsca na urzeczowienia typu podmiot i przedmiot.

Fikcja, zależność i doskonałość

Filozofia Wasubandhu i Asangi, była próbą pogodzenia krytycznego pluralizmu hinajanistycznej teorii dharm z mahajanistycznym monizmem. W myśl tego ujęcia, rzeczywistość można opisywać na trzy sposoby, i stąd wziął się termin trzy natury: fikcyjny, zależny i doskonały.

Oznacza to, że otaczający nas świat, jest całkowicie fikcyjny, zależny i doskonały, jeśli będziemy jego jedynymi kreatorami i zwolennikami.

Późniejsi spadkobiercy tej tradycji filozoficznej coraz bardziej zmierzali w kierunku stanowiska idealizmu ontologicznego.

W buddyzmie, Dharma ma podobne do pierwotnego, braministycznego znaczenie. Jest to więc zespół podstawowych praw przyczyny i skutku, istniejący obiektywnie, niezależnie od ludzkiej woli, który można sobie w całej pełni uświadomić dopiero w wyniku oświecenia, ale który jest w uproszczonej wersji dostępny każdemu człowiekowi w formie nauki Buddy, która jest niczym innym, jak tylko klarownym wyłożeniem Dharmy.

Jeśli pozbawimy człowieka odpowiedzialności, wybór zaczyna kreować ideologie memetycznej wolnej woli. Żyjący w świecie zamroczenia i łaknienia, człowiek nigdy, nie osiągnie oświecenia.

Kreacja użyteczności i podporządkowania

Jakkolwiek Dharma, zarówno w hinduizmie jak i buddyzmie, jest rozumiana przede wszystkim jako podstawowe prawa rządzące światem, słowo to stosuje się także do sytuacji jednostkowych.

W tym rozumieniu Dharma, to właściwe postępowanie, które jest zgodne z poprawnością polityczną, zwaną porządkiem całego świata w danym momencie, np.: Dharmą dla ojca jest dobrze wychować dzieci, a dla kierowcy samochodu podporządkowywać się zasadom kodeksu drogowego. Postępowanie zgodne z ideologią Dharmy poprawia karmę, a niezgodne psuje.

Jednak sama karma, została zdekonstruowana, ponieważ karma w warunkach pierwotnych, zależna była od współdziałania człowieka z naturą i strukturą archontów, co nie wpędzało człowieka do iluzji wykreowanych działań, prowadzących go do karmy negatywnej, co ma zapewnić szamanom wieczną siłę roboczą, przybywającą do vaginalnych portów.

W filozofii zachodu, kopią terminu dharmy, jest zespoł praw (zwierząt (19)) rządzących światem, co oparte jest na heglowskiej koncepcja dialektyki metafizycznej oraz stoickiej oncepcji pneumy. Zbliżonym pojęciem jest również wprowadzona przez Aleistera Crowleya koncepcja Thelemy.

Cały świat religijny, filozoficzny i polityczny, tworzą całość iluzji, mającej na celu – żerowanie człowieka na człowieku, wedle podpatrzonych przez szamanów reguł zależności człowieka od archontów – ciał niebieskich, co zostało ubrane w trudne zdania i niekończące się alegorie, aby nikt z plebsu, nie poznał skomplikowanej prawdy o wyzysku jednych przez drugich.

Podwójna Swastyka

Człowiek świadomy swej zależności od archontów, potrafi za pomocą ścisłej obserwacji określić lata, miesiące, godziny, a nawet minuty, w których należy śnić, myśleć, mówić i działać, a także chodzić, siedzieć lub spać, działać, przeczekać lub nieangażować się w żadne interakcje (35) …

Schemat pracy, szkoły, urzędu, instytucji, zakupów … ma wam w tym skutecznie przeszkodzić, w tym celu – zabrano wam czas (21a), ład, prawo, moralność i niepodległość personalną (33), aby was wpleść w iluzje życia, stworzonego na bazie cudzej ideologii kontroli, co nazywane jest kult-ur-ą cywilizacyjną.

Ktoś (1) niepozwala wam odpowiadać za samych siebie, ktoś (1) nie pozwala wam samostanowić i samoograniczać własnego bytu, aby nikt z nas, nie osiągnął personalnego błogostanu – spokoju i świadomości własnego bytu. Jeśli nie ma w nas samostanowienia i samoograniczenia, nie ma w nas także wolności i równości, a jeśli tego nie ma, nie ma tego także w naszym otoczeniu.

Nasza alegoryczna swastyka, musi być zbieżna z obrotem ciał niebieskich, podwójna swastyka, jest zatem symbolem równowagi (le-v-el / tao / da-vi-da …) góry i dołu.

Te wspomniane na wstępie błyskawice Thora, tak chętnie pokazywane na czołach elit, to logiczny sposób myślenia, przekładający się na logiczne połączenie neuronów oraz szyszynki z archontami. Co cztery minuty – następuje połączenie archontów z naszą jaźnią, co sześć godzin – dochodzi do zmiany naszych emocji, co cztery miesiące – następuje zmiana świadomości emocjonalnej naszego organizmu …

( Naszą szyszynkę, można alegorycznie przekształcić w cztery swastyki, co symbolicznie obrazuje nam wpływ archontów z czterech domów zodiakalnych : lwa (jesień), byka (lato), orła (skorpiona – zima), człowieka (wiosna) na nasz umysł i ciało. )

Wszysyko się zmienia, wystarczy tylko obserwować nasze prawdziwe otoczenie i łączyć to z reakcjami naszego wnętrza.

Ludzie nie chcą odpowiedzialności za samych siebie oraz podstawowych wartości, takich jak wolność i równość (34), ponieważ uzyskując je, utrącają nic nie warte fetysze (mamona, tytułu, roli, stopnia …) … , będące podstawą ich bezwartościowej i strasznej iluzji bytowania …

Pozwólmy wariatom się śmiać z własnej głupoty, ponieważ tylko na tyle ich stać …

Liga Świata (XX lat – trudu i działania)

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

https://trueshopl.wordpress.com

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh (wsparcie zakupu sprzętu komputerowego)

1. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/03/31/poczatek-kontroli-spolecznej-czyli-szamanizm-filozoficzny-egoistow-zwanych-tyranami/

https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/06/21/szamanska-wladza-nad-ludem-czyli-przekroczenie-idei-personalnosci/

https://dydymuswojciech.wordpress.com/2019/01/29/szamanskie-plagiaty-i-konstrukty-ideologiczne-kontrolujace-ciemne-spoleczenstwo/

2. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/09/26/porzadek-powtarzalnej-hierarchii-czyli-bogowie-i-karma-negatywna/