Dwa światy

Nawet pozbawione logiki przyzwyczajenie, jest drugą naturą człowieka, dlatego wykorzystuje się siłę, manipulacje oraz przemoc prawa zwierząt (2) do prowadzenia stada w wyznaczonym wcześniej kierunku, sprzecznym z ideą prawa naturalnego (2).

Szamańskie elity (3) wykorzystujące tajne bractwa i siły najemne, kroczą po skolonizowanym i sprywatyzowanym świecie, niesionym na barkach atlasa, będącego alegorią ludzkiego kapitału (4), którego użyteczność, zależna jest od stopnia uległości względem władzy, będącej alegorią boskości, utkwionej w schemacie absolutyzmu politycznego (5) oraz prawa zwierząt (2), nazywanego boskim prawem, które zostało wykreowane rękoma elit, dla ich własnego dobra, kosztem całej, rozszalałej i podekscytowane – społeczności, wierzącej w poprawność polityczną, będącą farsą, nad farsami…

Elity, nigdy nie miały zamiaru uświadamiać społeczeństwom całego świata – siły i wartości pojedyńczej jednostki, ponieważ władza, opiera się na sile ślepego oraz trzymanego w ciemności tłumu, dążącego do stworzonych przez elity fetyszy, wywyższających pojedyńcze jednostki do roli gwiazd … , za pomocą fetyszu ideologii, które zawładnęły ludzkim rozumem do tego stopnia, że ten wyrzekł się własnej godności, świadomości, odpowiedzialności oraz wiary, we własne sumienie i towarzyszące im wartości duchowe.

( Zanim na dobre zaczniesz czytać, zaakceptuj zasady panujący w kręgu mojego domu ( 1 – oznacza link pod tekstem), lub opuść moje domostwo, strzeżone przez prawo naturalne. Jeśli korzystasz, korzystaj z całości wraz z linkami, ponieważ cytat, może być zastosowany w złej intencji. )

Dzięki ideologii kast, można zachować całą wiedzę m.in. na temat władzy człowieka nad człowiekiem, dla wąskich i licencjonowanych (34) grup zawodowych, które w umyślny sposób, kontrolują całe społeczeństwo, które jest narzędziem utrzymującym swoich operatorów i panów.

Te elitarne grupy najemne (29), mogą za pomocą własnej wolności, równości i braterstwa, czerpać wieczny zysku z ludzkiego kapitału, uzależnionego od cywilizacji fetyszy – wszelakich rang, stanowisk, tytułów, mamonów, czy ocen i teorii, które pchają grę życia w stronę kompletnej utopii …

Egalitaryzm dla wybranych

Zastanowiłeś się kiedyś drogi czytelniku, dlaczego wystąpienia polityczne, religijne, rozrywkowe oraz szeroko pojęte przedsięwzięcia medialne, są całkowicie oderwane od rzeczywistości życia zwykłego człowieka ?

Ustaliliśmy już w naszych rozważaniach, że skonstruowana dwa typy prawa, prawa naturalnego (2), przeznaczonego do rozliczeń między elitami oraz prawa zwierząt (2), przeznaczonego, do rozliczeń pomiędzy elitami i plebsem (6) …

Delikatnie mówiąc, mamy do czynienia z dwoma skrajnie różnymi społeczeństwami, środowiskami, dwoma, żyjącymi obok siebie światami, gdzie jeden z nich, dąży do zachowania status quo wyzysku człowieka nad człowiekiem.

Powszechna równość, zastąpiona została egoistycznym i elitarnym – egalitaryzmem

Egalitaryzm, pochodzi od francuskiego słowa – égalitairé, czyli dążący do równości. Dla zwykłego człowieka, egalitaryzm tajnych bractw postrzegany jest, jako związek fetyszystów (7), elitarnych sitw rodzinnych, opartych na ideologi fetyszy, żerowania i wyzysku (8).

Masoński klucz do zagadki egalitaryzmu

Liberté, égalité, fraternité, oznacza: wolność, równość, braterstwo. To narodowe motto Francji i Republiki Haiti, jest przykładem trójstronnego motta masońskiego oraz schematu działania napędzanego przez trzecią siłę (9), przy użyciu ideologi tezy i antytezy.

Hasło, wywodzące się z rewolucji francuskiej, zostało zinstytucjonalizowane dopiero pod koniec XIX wieku. Wzorem Francji w historiografii i publicystyce polskiej stosuje się numerację RP, przy czym inaczej niż we Francji zmiany kolejnego numeru Rzeczypospolitej nie następowały po każdej zmianie ustrojowej.

Debaty, dotyczące zgodności i porządku tych trzech terminów, rozpoczęły się w tym samym czasie, co rewolucja, za pomocą metody zwanej dzisiaj oknem overtona (10).

Choć egalitaryzm, powinien być przeciwieństwem elitaryzmu, to obie ideologie, stanowią jeden wspólny front walki, przeciw całemu ludzkiemu kapitałowi.

Wielki Wschód i Grand Loge de France

Liberté, égalité, fraternité, to motto elitarnych i egalitarnych lóż masońskich, takich jak Wielki Wschód, czy Grande Loge de France, które są twórcami rewolucji francuskiej i ewoluujących zmian społecznych, opartych na ustrojach i schematach wiary (28) …

Masoneria, przedstawiła egalitaryzm, jako podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego oraz zasadę całkowitej równości między ludźmi pod względem ekonomicznym, społecznym i politycznym, co tak naprawdę, jest kłamstwem którego sedno tkwi w podziale kastowym, tworzącym prawo naturalne dla elit i prawo zwierząt, dla plebsu (2).

Wszystkie wypowiedzi polityczne, również te oparte na wyznaniu, dotyczą tylko i wyłącznie kasty rządzącej, ponieważ owa kasta – posiada prawo absolutyzmu (5) politycznego, pochodzącego od ideologii zewnętrznego Boga, pana i władcy, który rządzi umysłami niewolników, którzy muszą sobie poradzić z narzuconymi odgórnie obowiązkami, obostrzeniami, czy karami i ideologiami…

Wielkie słowa, zostały wplecione do powszechnego dialogu, za pomocą dzieł propagandowych, wyprodukowanych przez masońskich przedstawicieli renesansu m.in. Tomasza Morusa i Tommaso Campamelli, a w XVIII i XIX wieku, przez Jana Mesliera, Gabriela Mably, Gabriela Morelly, Francoisa Babeufa, Charlesa Fouriera, czy Roberta Owena …

Socjalizm i komunizm, jako promotor egalitaryzmu

Zwolennikami egalitaryzmu, byli też Karol Marks i Fryderyk Engels, którzy przełożyli ideologie drabiny jakubowej (11), na ideologie drabiny społecznej, do której nigdy nie dosięgnie, zakopany aż po szyje w bagnie poglądowym – plebs …

Egalitaryzm, leży u podstaw wielu ideologii i systemów politycznych, często znacznie różniących się od siebie pod względem znaczenia i sposobu realizacji. Dzieje się tak, ponieważ ideologie ustrojowe, zmieniają tylko nazywa oraz systemy kar i obowiązków, pozostawiając nienaruszony dział elitarnego prawodawstwa, opartego na w/w boskim absolutyzmie (5).

W doktrynie liberalnej (12), wprowadzonej przez Miltona Friedmana, egalitarność rozumiana jest jako równość szans zależna od pochodzenia.

Natomiast w masońskiej doktrynie komunistycznej miał polegać na równym, mierzonym według potrzeb podziale dóbr, urzeczywistnionym przez zniesienie panowania klasowego, we wszystkich dziedzinach życia, po przebudowie ustroju i struktury społecznej w oparciu o wspólną własność środków produkcji, co również dotykało tylko plebsu, pozostawiając dobrobyt, w rękach kasty rządzącej według reguł absolutyzmu politycznego (5).

Égal, czyli ten który jest równy innym braciom i siostrom

Egalitaryzm, to specyficzna szkoła – zakłamanego myślenia, oparta na ramach filozofii politycznej, która opiera się na koncepcji równości społecznej, opartej na klasach, stanach i sitwach.

Doktryny egalitarne ogólnie charakteryzują się z gruntu fałszywą ideą równości pod względem fundamentalnej wartości lub statusu moralnego, co wprowadza status uniwersalizmu, mającego odciągnąć uwagę społeczeństwa od konstrukcji personalnej (30).

Otóż termin egalitaryzm, ma dwie odrębne definicje we współczesnym języku angielskim, co należy rozumieć – jako wyżej wspomnianą doktrynę polityczną lub też, jako filozofię społeczną, opowiadająca się za usuwaniem nierówności ekonomicznych między (wybranymi) ludźmi, których status obleczony jest tytułem brata i siostry.

Tak naprawdę, egalitaryzm powinien być spostrzegany, jako równość odzwierciedlająca naturalny stan ludzkości, pozbawiony podziału kastowego, przy jednoczesnym zastosowaniu prawa naturalnego dążącego do odpowiedzialnego samostanowienia i samoograniczenia.

Rozejrzy się dookoła siebie, czy widzisz jakikolwiek przejaw takowej równości ? I dopóki wybierasz sobie panów i przedstawicieli, nigdy takowej wolności nie dostrzeżesz …

Manipulacja równością, za pomocą celowego podziału

Komunizm, wprowadził pojęcie egalitaryzmu prawnego, egalitaryzmu szczęścia, egalitaryzmu politycznego, egalitaryzmu płci, równości rasowej, równości wyników i egalitaryzmu chrześcijańskiego.

Kiedy komunizm ewoluuje do liberalizmu

W wyniku ideologicznej ewolucji egalitaryzm prawny, deklarujący równość wobec prawa, przesiadł się z jakże użytecznego dla elit – komunizmu do jeszcze wygodniejszego – liberalizmu, ponieważ zapewnia on społeczeństwom demokratycznym środki do przeprowadzenia reformy obywatelskiej, zapewniając ramy dla rozwoju polityki publicznej i zapewniając jednostkom odpowiednie warunki do osiągnięcia praw obywatelskich. Co oznacza płynne przeniesienie postulatów pomiędzy ideologiami, prowadzącymi ludzki kapitał z nikąd donikąd.

Operacja równość

Angielska Karta Praw z 1689 roku oraz I Konstytucja Stanów Zjednoczonych, używają tylko terminu „osoba” w języku operacyjnym, obejmującym podstawowe prawa i obowiązki, z wyjątkiem odniesienia do mężczyzn w angielskiej Karcie Praw – dotyczącej mężczyzn sądzonych za zdradę; oraz zasady proporcjonalnej reprezentacji w Kongresie w 14 poprawce do Konstytucji Stanów Zjednoczonych.

Podobnie jak w pozostałej części Konstytucji, czternasta poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, używa w swoim języku operacyjnym terminu osoba, stwierdzając, że: żadne państwo nie pozbawia nikogo życia, wolności ani majątku bez należytego procesu sądowego …

Ten banał, jest dowolnie konfigurowalną kreacją, na bazie której, powstaje wiara w uczciwą władze człowieka nad człowiekiem, co odbiera równości jej podstawowy atut, utkwiony w prawie naturalnym (2).

Motto Liberté, égalité, fraternité, tworzy zalążek masońskiej Konstytucji – Francji z 1789 roku. Prawa człowieka i obywatela, tworzą podstawowy schemat dwóch światów, opartych na ideologii pochodzenia, dostrzeże tego tylko ten, kto umie odróżnić wolność i równość człowieka od przywilejów i obowiązków obywatela.

Na tych samych zasadach, oparta jest Polska Konstytucja i deklaracja Niepodległości Stanów Zjednoczonych, w której główne miejsce odgrywa równość mężczyzn w ujęciu braci oraz mężczyzn – ludzi w ujęciu sióstr (13), co kładzie nacisk, na strukturę sitw – rządzących społecznością plebsu.

Twórcą, tej pokrętnej ideologii, jest mason John Locke. John Locke (ur. 29 sierpnia 1632 roku, we Wrington, zm. 28 października 1704 roku, w Oates), to angielski filozof, lekarz, polityk i ekonomista. Twórca klasycznej postaci empiryzmu i liberalizmu. W ekonomii stworzył teorię wartości pieniądza przekładającego się na wartość ludzkiego kapitału, która stała się początkiem kierunku ekonomicznego zwanego monetaryzmem.

Wiele konstytucji wykorzystuje prawa języka mężczyzny, a nie prawa osoby, ponieważ rzeczownik mężczyzna, zawsze był masońskim odniesieniem do mężczyzn, jak i kobiet.

Feminizm masoński, jest w dużej mierze inspirowany filozofią egalitarną, będącą filozofią równości skoncentrowaną na użytecznym panseksualizmie i genderyzmie (14). Feminizm, jest ideologią stricte polityczną i społeczną, co ma wprowadzić kolejny element podziału społecznego, wzbogaconego o uwolnione i sprowadzone na złą drogę – kobiety (31).

200 lat egalitaryzmu społecznego

Na poziomie kulturowym teorie egalitarne rozwinęły się w wyrafinowane i powszechnie akceptowane manipulacje filozoficzne, takie jak – socjalizm, komunizm, anarchizm społeczny, libertariański socjalizm, lewicowy libertarianizm i lewicowy progresywizm, z których niektóre głoszą egalitaryzm ekonomiczny.

Teoria, ni jak ma się do praktyki, ponieważ owe teorie, niczym nie rośnie się od demokracji, kapitalizmu, czy wyznania polityczno religijnego …

W praktyce, żadna z tych ideologii, nie wyszła poza schemat teorii, której celem było zetknięcie tezy z antytezą, co zawsze uaktywnia podział społeczny, niosący za sobą nadzieje, która pozwala wykorzystywać ciągle ślepe tłumy, biegające za swymi mesjaszami i ich marzeniami …

Egalitaryzm, jest dzieckiem elitaryzmu, ukrytym za drzwiami pozorów, które wykorzystują prawo naturalne oraz prawo zwierząt (2), do kreowania dwóch światów, dwóch języków i dwóch tożsamości …

Chińska filozofia rolnictwa

Bardzo wczesnym przykładem równości tego, co można określić jako wynik egalitaryzmu ekonomicznego, jest chińska filozofia rolnictwa, która uważała, że polityka gospodarcza kraju musi opierać się na egalitarnej samowystarczalności, która zmusza jednostkę do pracy na rzecz ideologii państwa.

W socjalizmie – społeczna własność środków produkcji, jest czasami uważana za formę egalitaryzmu ekonomicznego, ponieważ w gospodarce charakteryzującej się własnością społeczną nadwyżka produktu wytworzona przez przemysł przypadałaby ogółowi ludności, a nie klasie prywatnych właścicieli, dając w ten sposób każdej jednostce większą autonomię i większą równość w ich wzajemnych relacjach.

Kolejny raz, mamy do czynienia z teorią, która aktywuje ludzką naiwność, która pozwala wygenerować nadwyżki, zasilające skarb państwa oraz należące do sitw rodzinnych – schematy spekulacyjne, tworzące zysk dla elit oraz biedę plebsu, który bierze na siebie poczucie winy, za powszechny kryzys, głód i biedę …

Masoński ekonomista Karol Marks, jest uważany za egalitarystę, choć całkowicie zrezygnował on z normatywnego teoretyzowania na temat zasad moralnych. Marks, miał teorię ewolucji zasad moralnych, dotyczących określonych systemów ekonomicznych.

Dzięki tej ideologii, idea moralności personalnej, stała się typem dowolnie przekształcanej etyki dostosowanej do systemu, czy zawodu …

Sprawiedliwość dystrybucyjna

John E. Roemer, mason i amerykański ekonomista, jest twórcą kolejnej szalonej teorii, której celem jest – przeformułowanie i dostosowanie analizy marksistowskiej do normatywnych zasad sprawiedliwości dystrybucyjnej, przenoszącej argument socjalizmu do czysto technicznej i materialistycznej formy, zwanej technokracją (16), będącą przyczółkiem transhumanizmu (15), który przyświeca wszystkim formom władzy człowieka nad człowiekiem.

Roemer argumentuje, że zgodnie z zasadą sprawiedliwości dystrybucyjnej, tradycyjna definicja socjalizmu, oparta na zasadzie proporcjonalności indywidualnego wynagrodzenia do wartości pracy wydatkowanej na produkcję, jest nieadekwatna. Roemer konkluduje, że egalitaryści, muszą odrzucić socjalizm, tak jak został on klasycznie zdefiniowany, aby równość, mogła być urzeczywistniona za pomocą technokracji i transhumanizmu, ponieważ tylko wtedy człowiek osiągnie maksimum wydajności.

Oczywiście w tym wywodzie, brakuje bardzo ważnej informacji, iż Transhumanizm (15), ogołoci przekształcanego w maszynę – człowieka, z jego podstawowych i naturalnych praw, co pozbawi go z kolei – zysku, dobrobytu i skaże go na bierne bytowanie, jako zmechanizowany podgatunek.

Egalitaryzm i zwierzęta inne niż ludzkie

Wielu filozofów, w tym Ingmar Persson, Peter Vallentyne, Nils Holtug, Catia Faria, czy Lewis Gompertz, argumentowało, że egalitaryzm oznacza, że interesy zwierząt innych niż ludzie muszą być brane pod uwagę.

Zwierzę, ludzki kapitał, internet wszechrzeczy (32), maszyna … , to epitety, jakimi zostało naznaczone i napiętnowane (17) człowieczeństwo – niższych kast społecznych, które nie rozumieją przestępstwa władzy i kontroli, na bazie schematu hierarchicznego …

Oscar Horta, kolejny masoński filozof, argumentuje, że: egalitaryzm implikuje odrzucenie gatunków, a w praktyce nakazuje zaprzestanie wykorzystywania zwierząt innych niż ludzie … Przeczytaj jeszcze raz – wykorzystywania zwierząt innych niż ludzie …

Ponadto Horta, twierdzi ponadto, iż: egalitaryzm nakazuje nadanie pierwszeństwa interesom zwierząt innych niż ludzie …

Egalitaryzm religijny

Literatura filozoficzna, mająca charakter ideologii religijnej, bazuje na alegoriach, aby uchwycić system hierarchiczny, na bazie którego powstały polityczne schematy wyzysku i żerowania człowieka na człowieku.

Na ten przykład Koran, mówi, co następuje – O ludzkości! My stworzyliśmy was z mężczyzny i kobiety i uczyniliśmy was ludami i plemionami, abyście się poznali. Zaprawdę, najszlachetniejszy z was w oczach Boga jest z was najbardziej sprawiedliwy.

Alegoria Boga, jako archonta – ciała niebieskiego (19) przechodzi na głowę rodu, którego społeczność reprezentowana jest jako ludy i plemiona rodowe, tworzące w czasach późniejszych loże, tajne bractwa i schematy państwowe oraz ponadnarodowe, wykreowane na bazie siły, podboju, rabunku, a także podstępu.

W książce Louisa Marlowa – Hierarchy and Egalitarianism in Islamic thought, czytamy: Wraz z ustanowieniem imperium arabsko-muzułmańskiego, ta egalitarna koncepcja, jak również inne ideały, takie jak sprawiedliwość społeczna, a także służba społeczna, czyli łagodzenie cierpienia i pomoc potrzebującym, stanowiąca integralną część nauki islamu, powoli schodziło na dalszy plan.

Ideały, to sztuka teoretyczna, w której nie dostrzegamy poświęcenia elit dla plebsu, który musi żyć, realizując plany i marzenia elit, dzierżących ster wyznania, ustroju, prawa i nakazu.

Głównym zmartwieniem elit, jest teoria, przyciągająca wyznawców, a zmiany oraz reformy, dają pole do popisu władzy, której jedynym zadaniem jest – umocnienie jej władzy i administracji państwa, zbudowanego na bazie wyznania lub innego poglądu ideologicznego.

Współczesna teoria egalitaryzmu

Współczesny egalitaryzm, to martwa już teoria, która odrzuca klasyczną definicję egalitaryzmu jako możliwego osiągnięcia gospodarczego, politycznego i społecznego.

Obiecywane cuda i wianki równości, spotkały się z twardą skałą rzeczywistości, która przedstawiła teorię na wizję nowego egalitaryzmu, którego utopijna koncepcja, twierdzi iż:

Gdyby wszyscy mieli ten sam koszt alternatywny, to nie byłoby postępów porównawczych i nikt nie zyskałby na handlu.

Trudne ? Otóż, wcale to nie jest trudne, ponieważ, można to przełożyć na następujące stwierdzenie:

Zasadniczo ogromne zyski, jakie ludzie uzyskują z handlu między sobą, wynikają z nierówności cech i talentów – różnice te mogą być wrodzone lub rozwinięte, tak aby ludzie mogli czerpać korzyści z handlu między sobą.

Ładnie brzmi ? Otóż, jest to kolejny pusta teoria, podana na tacy zbliżających się reform, które doprowadzą kolejną rewolucje (18), do starych rozwiązań rodowych, opartych na schemacie hierarchicznej władzy człowieka nad człowiekiem.

Nowy Egalitaryzm i teoria reform kulturowych

Kulturowa teoria – ryzyka – utrzymuje egalitaryzm, a fatalizm określany jest jako jego przeciwieństwo zdefiniowany przez: Negatywny stosunek do reguł i zasad, co prowadzi kolejny raz do stworzenia etyki, kosztem moralności personalnej (20).

Etyka, prowadzi do pozytywnego nastawienia do podejmowanych decyzji w specjalnie skonstrowanej grupie, upatrującej wiarę w fetyszach, utrzymujących samokontrolę jednostki, skontrolowanej przez stado. Owa wytworzona reguła kontroli, dąży do utopijnego przesłania: jeśli nie mogę mieć dobrze, dobrze nie będzie miał nikt …

Z ową regułą kontrolną, spotkaliśmy się podczas koronawirusowego zamachu fałszywej flagi (21), gdzie samokontrola i kontrola społeczna, doszła do schematu strachu, donosicielstwa i powszechnej agresji …

Hierarchia równości

Teoria, rozróżnia hierarchistów, którzy są pozytywnie nastawieni zarówno do reguł, jak i do grup oraz egalitarystów, którzy są pozytywnie nastawieni do grup, ale negatywni wobec reguł.

Czy wiesz, że w praktyce, oznacza to dokładnie, to samo ? Tak, dokładnie to samo, ponieważ grupa, jest użyteczna i można z nią zrobić dokładnie, to samo, co z regułami … Narzędzie, to użyteczność, którą zawsze można przekształcić, zmienić lub zniszczyć, według własnego uznania …

Jest to użyteczna dla elit definicja anarchistycznej równości, o której mówi mason i syjonista Alexander Berkman.

Za pomocą tej definicji, struktura egalitarystycznego społeczeństwa, jest utrzymywana razem, przez współpracę i ukrytą presję rówieśniczą, a nie przez wyraźne reguły i kary.

Sąsiad, współpracownik, przechodzień … cię oceni, oskarży i zniszczy, jeśli nie będziesz działał wedle reguł systemu. Równość w obrębie donosicielstwa, chroni system przed wewnętrznymi i zewnętrznymi wrogami …

Dekonstrukcja definicji, pozwala działać wedle teoretycznie pięknych słów, zasłaniających dramat wrogiej rzeczywistości …

Dwa społeczeństwa i jedna perspektywa

Każde dualistyczne społeczeństwo, składa się tylko z jednej perspektywy, czy to egalitarystycznej, hierarchicznej, indywidualistycznej, fatalistycznej czy autonomistycznej, która będzie z natury niestabilna, ponieważ wzajemne oddziaływanie między wszystkimi tymi perspektywami – jest wymagane, jeśli każda perspektywa ma być satysfakcjonująca.

Na przykład: Chociaż indywidualista zgodnie z teorią kultury jest niechętny zarówno zasadom, jak i grupom, indywidualizm nie jest spełniony, jeśli indywidualna błyskotliwość, nie może zostać uznana przez grupy lub jeśli indywidualna błyskotliwość nie może być utrwalona w postaci zasad. W związku z tym – egalitaryści nie mają władzy, chyba że są obecni, chyba że (z definicji niechętnie) przyjmują zasady, które umożliwiają im współpracę z fatalistami i hierarchistami. Nie będą też mieli indywidualnego poczucia kierunku w przypadku braku grupy. Można to złagodzić, śledząc osoby spoza swojej grupy, a mianowicie autonomistów lub indywidualistów.

Tak skonstruowane i skonfigurowane społeczeństwo uwstecznionych duchowo i intelektualnie jednostek, popada w obłęd bezradności jednostki w stadzie.

I każdy z was wcześniej, czy później, spotyka się z tym nierealnym, ale jakże twardym murem poprawności politycznej, ponieważ nie jesteście wstanie odrzucić wielopokoleniowej edukacji lustrzanej (23), z której czerpiecie wiedzę o wiecznej kontroli człowieka nad człowiekiem, co tworzy strach (22), przywracający samotną i zniszczoną jednostkę, na kursy poprawności politycznej.

Obóz skazańców

Nie popełniajcie błędu utożsamiania równości w wolności (24) z wymuszoną równością obozu skazańców.

Równość, jest daleka od zrównania, ponieważ równość, otwiera drzwi dla jak największej różnorodności działań i rozwoju personalnego. Jadnak, jeśli zrównamy różnorodny charakter do społecznych wytycznych, otrzymamy sprawnie i równomiernie koszony trawnik wyznania, ustroju, poglądu, czy każdej innej ideologii, tworzącej jednakowe klony i avatary (26) mesjaszy, mistrzów, gwiazd i mentorów (25) …

Ewolucja ludzkiego umysłu, czyli przekształcenie ludzkiego światopoglądu dla dobra elit

Karol Marks ( Grand Lodge of British Columbia and Yukon – 31 stopień ) i Fryderyk Engels (Grand Lodge) wierzyli, że międzynarodowa rewolucja proletariacka doprowadzi do powstania społeczeństwa socjalistycznego, które ostatecznie ustąpi komunistycznemu etapowi rozwoju społecznego, który będzie bezklasowym, bezpaństwowym, bez pieniądza, ludzkim społeczeństwem, zbudowanym na wspólnej własności środków produkcja i wedle zasady: Od każdego, według jego możliwości, każdemu, według jego potrzeb.

I oto na naszych oczach powstał, trwa i rozwija się bezklasowy, ale zchierchizowany plebs i górujący nad nim Olimp, na którym bogowie, rozkoszują się uległością ludzkiego kapitału.

Indywidualizm systemowy, drogą do czystego egoizmu

Marksizm, odrzuca egalitaryzm w sensie większej równości między klasami, wyraźnie odróżniając go od socjalistycznego pojęcia zniesienia klas opartego na podziale na pracowników i właścicieli majątku produkcyjnego.

Marksowski pogląd na bezklasowość nie polegał na podporządkowaniu społeczeństwa powszechnemu interesowi (na przykład uniwersalnemu pojęciu równości), ale na stworzeniu warunków, które umożliwiałyby jednostkom realizację ich prawdziwych interesów i pragnień, czyniąc z Marksistowskiego pojęcie komunistycznego – społeczeństwo radykalnie indywidualistyczne.

Marks, był orędownikiem dwóch zasad, z których pierwsza – każdemu według jego wkładu, była stosowana do socjalizmu, a druga – każdemu według jego potrzeb, do rozwiniętego społeczeństwa komunistycznego.

Chociaż stanowisko Marksa, jest często mylone z egalitaryzmem dystrybucyjnym, w którym tylko dobra i usługi wynikające z produkcji, są rozdzielane zgodnie z pojęciową równością, w rzeczywistości Marks – wyrzekł się całej koncepcji równości, jako abstrakcyjnej i burżuazyjnej natury, woląc skupić się na bardziej konkretnych zasadach, takich jak sprzeciw wobec wyzysku na gruncie materialnym i logice ekonomicznej.

Marks, dążył w swych teoretycznych dążeniach, do przekształcenia egalitaryzmu w żywe narzędzie twardego egoizmu, na bazie którego, za pomocą idoli, można wyhodować, podsycane zewsząd marzenia i pragnienia, których realizacja, będzie zawsze podżegana bezlitosnym marszem po trupach lub atakiem na szczyt, zakończonym spektakularnym upadkiem.

Prawda, leży w nieopisanych szczegółach

Rewolucja październikowa, określana jest często mianem – rosyjskiej dla podkreślenia tego, iż rzekomo była ona wyłącznym dziełem, samych Rosjan … Tak jak upadek socjalizmu, był dziełem polskich ruchów solidarnościwych, których ideologia powstała we Francji, Niemczech i Ameryce oraz Anglii, które finansowały ową rewolucje, w celu przejęcia państw postkomunistycznych oraz ich bogactw narodowych, a także ludzkiego kapitału, chorobliwie zafascynowanego zmianami poglądowymi …

Jak się jednak okazuje – rewolucja bolszewicka nie była ani rosyjską, ani też proletariacką, gdyż jej celem nie była wcale poprawa bytu narodu rosyjskiego, a wręcz przeciwnie jego destrukcja, zaś przebieg tej rewolucji był stale kontrolowany i finansowany z zewnątrz przez międzynarodowy kapitał.

Zawodowi rewolucjoniści (w ogromnej większości nie będący Rosjanami) wykorzystali niezadowolenie i ciężkie położenie społeczeństwa rosyjskiego, będące w duże mierze wynikiem wojny, ale uczynili oni to jedynie dla swoich własnych, partykularnych celów.

Rewolucja bolszewicka w Rosji, była finansowania przez elity bankierskie z Wall Street. Dowody na to znajdziemy w archiwach Departamentu Stanu USA oraz w masońskich księgozbiorach.

Rosja 1917 roku, nie była krajem bardzo zacofanym, co miało być jednym z decydujących czynników warunkujących wybuch rewolucji właśnie w tym kraju.

Okazuje się, że już wówczas funkcjonowały setki średnich i wielkich przedsiębiorstw przemysłowych wokół Moskwy, Petersburga, Niżnego Nowogrodu, Samary czy Omska. Istotną rolę w gospodarce rosyjskiej odgrywały także ogromne bogactwa naturalne.

Dla przykładu można podać, iż w 1900 roku, pola naftowe Baku wydobywały więcej ropy naftowej niż Stany Zjednoczone, a w 1901 roku, więcej niż połowę całego światowego wydobycia.

Zaczęła się także pojawiać zaawansowana technologia w takich dziedzinach jak: lotnictwo, produkcja samochodów, chemia przemysłowa, kolejnictwo i budowa portów morskich. Wszystko to zostało przerwane przez wybuch rewolucji.

Kadry fachowców zaczęły uchodzić za granicę, brakowało wykwalifikowanej siły roboczej, masowo zamykano zakłady przemysłowe. W przededniu 1920 roku, gospodarka nie osiągnęła w niektórych dziedzinach nawet jednej czwartej swojej aktywności z roku 1917. Tak więc rewolucja bolszewicka 1917 roku, nie była spowodowana wyłącznie spontanicznym wybuchem niezadowolenia mas ! W świetle przedstawionych faktów, można się raczej skłaniać to przypuszczenia, iż została ona przeprowadzona według wcześniejszych wytycznych międzynarodowej finansjery masońskiej, finansującej ideologie Lenina, Marksa, czy Engelsa.

Niektórzy z najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi na świecie, finansowali ruch występujący otwarcie (przynajmniej oficjalnie) na rzecz likwidacji wielkich fortun osobistych, to jak słusznie zauważył Garry Allen:

Jedynym logicznym krokiem jest uznać, że jeżeli finansowali oni komunizm, nie bojąc się go, to musiało tak być dlatego, że go kontrolowali. Czyż może być inne sensowne wyjaśnienie?

Okazuje się, że tak było w istocie, jak pisze Romuald Gładkowski:

Pierwsze poufne spotkanie w który ustalono dyrektywy dotyczące sposobu rozegrania rewolucji bolszewickiej, rewolucji, która wstrząśnie światem, odbyło się 14 lutego 1916 roku, w Nowym Jorku. Wzięły w nim udział 62 osoby, z których aż 50 było weteranami rewolucji z 1905 roku.

Śmiało można powiedzieć, że inżynierami rewolucji bolszewickiej z 1917 roku, byli: Jakub H.Schiff, Felix Warburg, Otto H. Kahn, M.L.Schiff, Max Breitung, Isaac Seligman, M.Guggenheim oraz Kuhn, Loeb & Co.

Wiosną 1917 roku, Jakub H.Schiff rozpoczął rozpoczął hojniej finansować Leivę Bronsteina-Trockiego. Jego inwestycja w rewolucję bolszewicką miała osiągnąć zawrotną sumę około 20 milionów dolarów.

Tenże Jakub Schiff po zdetronizowaniu Romanowów, wysłał w dniu 19 marca 1917 roku, następującą depeszę do ministra spraw zagranicznych Miliukowa:

Niech pan pozwoli, że jako nieprzejednany wróg tyrańskiej autokracji, prześladującej bezlitośnie mych współwyznawców, złożę powinszowania za pańskim pośrednictwem ludowi rosyjskiemu z powodu czynu, którego dokonał tak wspaniale i życzenia pańskim kolegom z nowego rządu i panu, byście mieli pełne powodzenie w wielkim zadaniu, któregoście się podjęli z takim patriotyzmem. Niech was Bóg błogosławi.

Jest to przykład wielkiego zakłamania i hipokryzji, gdyż już w kwietniu 1917 roku, J.Schiff złożył publiczne oświadczenie, że rewolucja powiodła się dzięki jego finansowemu poparciu.

Ponadto, w tym samym czasie, zaczął on finansowanie Trockiego. Według New York Journal-American z 3 lutego 1949 roku, wnuk Jakuba Schiffa, John Schiff, oceniał, że jego dziadek utopił około 20 milionów dolarów (1 miliard dzisiaj) na rzecz ostatecznego triumfu bolszewików w Rosji.

Owy eksperyment, przeprowadzany równolegle na terenie Rosji i Chin, pozwolił na dekonstrukcje wartości i ludzkiej jaźni wśród połowy mieszkańców świata …

Ten sam Jakub Schiff podpisał depeszę do prezydenta USA W.Wilsona, zastrzegającą się przeciw oddaniu Polsce – Śląska bez plebiscytu, ponieważ Śląsk, jest rezerwą energetyczną światowych elit.

Warto zauważyć jeszcze jeden fakt, otóż na początku marca 1917 roku, rosyjski rząd liberalny Kiereńskiego-Adlera, kazał zwolnić z internowania na Syberii, Stalina i Kamieniewa-Rosenfelda.

Przybyli oni do Petersburga 12 marca, Lenin – 3 kwietnia, zaś Trocki z uwagi na czasowe internowanie w kanadyjskim Halifax, na początku maja. Nie było to przypadkowe, gdyż jedną z pierwszych decyzji Rządu Tymczasowego, było zezwolenie na powrót z zesłania wszystkich więźniów politycznych z Syberii i wygnańców z zagranicy. To z pozoru dziwne działanie rządu Kiereńskiego-Adlera wynikało najprawdopodobniej z tego, że realizował on jedynie powierzone mu wcześniej zadanie, polegające na doprowadzeniu Rosji do stanu rewolucyjnego wrzenia.

Wedle opinii Grigorija Aronsona rewolucja lutowa w Rosji była bowiem dziełem rosyjskich lóż masońskich afiliowanych do Wielkiego Wschodu Francji, co po latach potwierdził również sam Kiereński.

Co więcej zdaniem Aronsona wszyscy członkowie Rządu Tymczasowego byli masonami. W wyniku tej tragicznej w skutkach decyzji, z Syberii sprowadzono 80.000 ludzi, zaś ze Szwajcarii, Francji, Skandynawii, USA, Argentyny i innych krajów dalsze 10.000. W sumie w okresie od kwietnia do lipca 1917 roku, przybyło do Rosji 90.000 ludzi, w większości o sympatiach lewicowych.

Jak pisze Frank L.Britton: 90.000 uchodźców stanowiło serce zbliżającej się bolszewickiej rewolucji. Prawie wszyscy byli zawodowymi rewolucjonistami i z małymi wyjątkami byli również syjonistami. Stalin, Swierdłow i Zinowiew byli między zesłańcami z Syberii, Lenin, Martow, Radek i Kamieniew, powrócili ze Szwajcarii. Trocki powrócił z setką swoich masońskich braci z East Side w Nowym Jorku. Wszyscy oni byli spadkobiercami rewolucji. Do ich powrotu, rewolucja była kierowana przez podrzędnych przywódców. Teraz powróciła elita nastawiona na kolejny eksperyment społeczny pod szyldem: Liberté, égalité, fraternité.

Tak więc dzięki różnym zakulisowym działaniom, niemal w jednym czasie, różne grupy zawodowych rewolucjonistów, zostały przerzucone do Petersburga celem rozpoczęcia i pokierowania przebiegiem wcześniej zaplanowanej rewolucji.

Parvus

Wśród nich największą rolę odegrały grupy Lenina i Trockiego, za których plecami działał Izrael Lazarewicz Gelfond, występujący pod pseudonimem Parvus.

Ten fanatyczny zwolennik marksistowskiej rewolucji permanentnej i jednocześnie geszefciarz na skalę międzynarodową, był głównym pośrednikiem między rządem niemieckim i grupą zawodowych rewolucjonistów. Przygotowania do wybuchu rewolucji bolszewickiej, były wcześniej doskonale znane, między innymi rządom USA i Wielkiej Brytanii (33).

Przykładowo rząd brytyjski wezwał swoich obywateli do opuszczenia Rosji na ponad sześć tygodni przed jej wybuchem. Z kolei liczne raporty Departamentu Stanu USA, wskazywały wyraźnie na coraz słabszą pozycję rządu Kiereńskiego i coraz intensywniejsze przygotowania bolszewików do przejęcia władzy.

28 listopada 1917 roku, prezydent USA W.Wilson wydał polecenie, aby nie ingerować w rewolucję bolszewicką. Tym niemniej 15 lutego 1918 roku, zalecono ambasadorowi USA w Petersburgu utrzymywanie poufnych kontaktów z władzami bolszewickimi. O przychylne przyjęcie nowopowstałego państwa bolszewickiego stale zabiegał doradca i alter ego prezydenta W.Wilsona, pułkownik Mandel-House.

Trocki i Lenin wracają do Rosji w celu zakończenia rewolucji

W sierpniu 1914 roku, znany zawodowy rewolucjonista i jednocześnie członek loży masońskiej Wielki Wschód, Leiva Brontstein, który występował pod pseudonimem Leon Trocki, został wydalony z Berlina.

We wrześniu 1916 roku, na hiszpańską granicę odwieźli go Francuzi. Wkrótce potem posiedział chwilę w hiszpańskim więzieniu, nawiasem mówiąc w bardzo wygodnych warunkach.

Ostatecznie 13 stycznia 1917 roku, na pokładzie parowca Monserrat, przypłynął wraz ze swoją rodziną do Nowego Jorku. Wkrótce po przybyciu do Stanów Zjednoczonych podjął pracę w nowojorskim Nowym Mirze – rosyjskojęzycznej gadzinówce socjalistycznej. Istnieje kilka wersji na temat jego ówczesnych dochodów. Jak wspomina sam Trocki w Moim życiu, między styczniem a marcem 1917 roku, dostał on 310 dolarów od swoich współpracowników, które przekazał dalej pięciu wynędzniałym emigrantom, którzy wracali do Rosji.

Mówi się też o tygodniowych zarobkach Trockiego wynikających z jego pracy w Nowym Mirze w wysokości 12 dolarów na tydzień, do czego miały dochodzić skromne środki uzyskiwane z wykładów. Trocki przebywał w Nowym Jorku przez trzy miesiące – od stycznia do marca 1917 roku, co w sumie dawałoby oficjalny dochód w wysokości 244 dolarów. Okazuje się jednak, że jego wydatki przekraczały i to znacznie tą sumę.

Wcześniej Trocki podróżował przecież z rodziną przez Europę, opłacił miejsce w wygodnej celi podczas swojego aresztu w Hiszpanii, a potem podróż do USA. W czasie swojego pobytu w Nowym Jorku, zajmował wraz z rodziną wspaniały apartament, opłacony na trzy miesiące z góry, z telefonem i lodówką (wtedy niezwykłą rzadkością) i jeździł po mieście limuzyną z własnym szoferem, a w marcu 1917 roku, wywiózł z USA 10 000 dolarów w złocie – kieszonkowego.

Co ciekawe, ten rewolucjonista-egalitarysta, nie dopuszczał by jego własny szofer jadał posiłki z jego rodziną. Wymienione fakty, wskazują jednoznacznie, że Trocki musiał mieć bardzo bogatych i wpływowych opiekunów. W swoich wystąpieniach Trocki wcale nie ukrywał swoich prawdziwych celów.

W czasie jednego ze swych wystąpień w pomieszczeniach redakcji Nowego Miru, podkreślał on, że nowy rząd liberalny Kiereńskiego-Adlera: nie reprezentuje celów rewolucyjnych i będzie miał krótki żywot, aby ustąpić miejsca tym, którzy rzeczywiście zdemokratyzują Rosję ( za pomocą komunizmu).

Z kolei na zgromadzeniu publicznym w parku Harlem River powiedział, że: Jutro wracam do Rosji, aby obalić tam rząd tymczasowy i aby przerwać wojnę przeciw Niemcom …

Jak się wkrótce okazało, jego zapowiedzi zaczęły się spełniać. W dniu 26 marca 1917 roku, Trocki zaopatrzony dzięki interwencji prezydenta USA Woodrow Wilsona, w amerykański paszport opuścił Nowy Jork na pokładzie statku Kristianiafjord, wraz z grupą 265 zawodowych rewolucjonistów, z których zdecydowana większość pochodziła z dzielnicy Lower East Side w Nowym Jorku.

Wśród osób towarzyszących Trockiemu w tej podróży byli między innymi amerykański komunista Lincoln Steffens, Leiba Fiszelew i przyjaciel prezydenta Wilsona, Charles R. Crane, który w latach 1890 i 1930, nie mniej niż 23 razy przebywał w Rosji. Według opinii Williama Dodda, byłego ambasadora USA w Niemczech, tenże Crane: zrobił wiele dla rewolucji Kiereńskiego, która utorowała drogę komunizmowi.

Trocki, został zaopatrzony w paszport amerykański z wizą tranzytową brytyjską i wizą wjazdową do Rosji, zresztą ku późniejszemu zdumieniu poselstwa amerykańskiego w Sztokholmie. Można więc stwierdzić, że prezydent W.Wilson był tym, który pośrednio umożliwił Trockiemu wjazd do Rosji z amerykańskim paszportem.

To nie Lenin był tym, który zapoczątkował rewolucyjną ideę rad, która prawie zdobyła świat, ale Parvus. Parvus spekulant, który dorobił się na wojnie, Parvus, który stworzył słynną teorię, że z socjalistycznego punktu widzenia Niemcy mają prawo do zwycięstwa, ponieważ posiadają najsilniejszy proletariat i najbardziej rozwinięty przemysł …

Gelfond spadkobiercom Weishaupta

W drugiej połowie XIX wieku Gelfond działał w rewolucyjnych kręgach w Odessie. W 1886 roku, wyjechał za granicę, zapałał nagłą sympatią do Niemiec i został członkiem Niemieckiej Partii Socjal-Demokratycznej. Później brał on udział u boku Trockiego w nieudanej rewolucji 1905 roku, i wraz z nim redagował broszurę Permanentna rewolucja.

Gelfond znał praktycznie wszystkich przywódców środowiska rewolucyjnego, a ponadto wdał się w robienie różnych podejrzanych interesów w Kopenhadze, Sztokholmie, Konstantynopolu i w Sofii, zarabiając na tym ogromne pieniądze.

Istnieje nawet przypuszczenie, że był on emisariuszem tajnych towarzystw, będących spadkobiercami Iluminatów Weishaupta. W kilka miesięcy po wybuchu wojny 1914 roku, Gelfond poprosił o audiencję u ambasadora niemieckiego w Konstantynopolu, deklarując się jako socjalista i jednocześnie niemiecki patriota, gotów świadczyć swe usługi. Po tym został przyjęty w Berlinie przez wysokiego urzędnika niemieckiego sztabu generalnego, Riezlera. Wkrótce, poprzez niemieckiego ambasadora w Kopanhadze, Gelfond przedstawił na piśmie swój plan dotyczący rewolucji w Rosji.

Zakładał on między innymi: sparaliżowanie rosyjskich transportów kierowanych w stronę frontu, ożywienie separatyzmów narodowych na Ukrainie i Kaukazie, zainicjowanie tworzenia komitetów rewolucyjnych i dostarczenie środków umożliwiających zarówno podjęcie kontaktów ze środowiskami rewolucyjnymi Odessy i Nikołajewa jak też pomoc socjaldemokratom i rewolucjonistom w takich krajach jak Szwajcaria, Włochy, Dania i Szwecja.

Jak podsumował niemiecki ambasador w Kopenhadze: Gelfond ocenia, że potrzeba około 20 milionów rubli, aby zorganizować całkowicie rewolucję w Rosji. Plan został zaakceptowany a Gelfond, stał głównym architektem polityki Berlina na wschodnim froncie, od chwili gdy zapadła decyzja likwidacji wschodniego frontu, za pomocą rewolucji w Rosji. W marcu 1915 roku, otrzymał on od bankierów rezydujących w Niemczech pierwszą kwotę 500 000 marek, żądając by koszty następnych obciążały rząd niemiecki.

Oczywiście nie działał on sam. Następnym w hierarchii był Jakub Furstenberg-Ganecki, pełniący rolę pośrednika między Gelfondem a rządem niemieckim. Ganecki, miał w swoim otoczeniu dalszych współpracowników, między innymi swoją krewną Eugenię Sumenson, adwokata z Petersburga M.Kozłowskiego, K.Moora i W.Worowskiego. Okazuje się, że Lenin otrzymywał od grupy Gelfonda wielokrotnie stałe wpłaty i to już podczas swojej podróży powrotnej do Petersburga poprzez Niemcy i Szwecję.

Przykładowo w jednym ze swoich listów potwierdza odbiór 2000 rubli przekazanych przez Kozłowskiego. Po pierwszym nieudanym zamachu stanu w lipcu 1917 roku, gdy Lenin ukrywał się na przedmieściach Petersburga, a potem przy granicy fińskiej, Rząd Tymczasowy, opublikował wiele z tych przechwyconych listów, oskarżając go o zdradę stanu jako agenta niemieckiego finansowanego przez Niemcy (33).

Lenin, usiłował się tego wyprzeć jednak czynił to bardzo nieudolnie. Przykładowo oświadczył on, że ledwie zna Furstenberg-Ganeckiego, choć zrobił go przecież swoim sekretarzem do spraw handlu zagranicznego. Dopiero pucz bolszewicki w pażdzierniku 1917 roku, uratował ukrywającego się przed sądem Lenina.

Jak pisze Pierre de Villemarest: Ten Lenin z lata 1917 roku, po swej pierwszej porażce, jest bardzo różny od swej legendy. Drżący ze strachu, zgolił brodę i niezręcznymi liścikami groził swoim oskarżycielom. Nie jest człowiekiem do walki na barykadach. To dobre dla proletariatu. Jego geniusz, jest tylko sprytem zmieniającym na taktykę i strategię machinacje i ambicje zasłaniające się doktryną – pretekstem. Rewolucja jego i towarzyszy zawdzięcza wszystko imperialistom …

Interbankierzy wspierają rewolucję

Wlatach 1900-1914, wysuwają się na czoło w Ameryce i na świecie dwie potęgi finansowe: Rockefellerów i Morganów. Rockefellerowie poczynając od swego imperium naftowego Sandard Oil, przejmują kontrolę nad rynkami miedzi, stali, tytoniu oraz centrów bankowych, w szczególności National City Bank i U.S. Trust Company, jak też jedno z największych przedsiębiorstw ubezpieczeniowych na świecie Equitable Life and Mutual w Nowym Jorku.

Z kolei Morganowie rządzą przemysłem stoczniowym, elektrycznością, kauczukiem, jak również centrami bankowymi National Bank of Commerce i Chase National Bank oraz firmami ubezpieczeniowymi. Klejnotami ich fortuny są General Electric oraz Guaranty Trust Company.

Z grupą Morgana jest także zrzeszona poprzez American International Corporation (AIC) firma Kuhn, Loeb & Co. Oprócz dwóch wymienionych potęg finansowych, dużą rolę odgrywa dynastia bankierska Warburgów, reprezentowana przez trzech braci. Jeden z nich, Paul Moritz Warburg, zostaje wysłany w 1907 r. z Niemiec do Stanów Zjednoczonych.

Żeniąc się ze szwagierką Jakuba Schiffa staje się wspólnikiem w najpotężniejszej firmie bankowej Ameryki – Kuhn, Loeb & Co. Kilka lat później Paul M.Warburg zostaje jednym z administratorów scentralizowanego, prywatnego systemu bankowego w USA znanego pod nazwą Federal Reserve System, będąc jednocześnie udziałowcem lub dyrektorem takich firm jak: Western Union, Westinghouse, Wells Fargo, Union Pacific, Baltimore and Ohio, Kuhn, Loeb & Co, American I.G. Chemical Co. (I.G. Farben), Ansco Corp, National Railways of Mexico, International Acceptance Bank, Westinghouse Acceptance Co., Warburg Company of Amsterdam i wielu innych.

Nie darmo więc senator Robert L.Owen, zarzucił P.M.Warburgowi, że ten był amerykańskim przedstawicielem klanu Rothschildów. Drugi z braci, Max Warburg, pozostaje w Niemczech by zarządzać rodzinnym bankiem Max Warburg & Co w Hamburgu, będąc także w ścisłych związkach z Kuhn, Loeb & Co. Później będzie on też ekspertem finansowym niemieckiej delegacji na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku (33).

Trzeci z braci – Felix żeni się z córką Jakuba Schiffa – Fredą, zostając również członkiem Kuhn, Loeb & Co. Wedle niektórych ocen Warburgowie wraz z Jakubem Schiffem z Kuhn, Loeb & Co, tworzyli finansową grupę, która aż do wydania wojny przez Amerykę, to jest do kwietnia 1917 roku, była najpotężniejszym łącznikiem między politycznymi sferami Berlina i Waszyngtonu.

Ten potężny syndykat działał najenergiczniej przeciwko Entencie między 1914 a 1917 rokiem. Wprawdzie zgodnie z obowiązującym prawem międzynarodowym kraje neutralne takie jak USA (do kwietnia 1917 r.) nie mogły formalnie udzielać pożyczek dla walczących stron, to jak wskazują dokumenty Departamentu Stanu USA zarówno National City Bank, kontrolowany przez Rockefellera i Stilmana, jak i Guranty Trust, kontrolowany przez Morgana, zwiększyły je już wtedy w sposób znaczący.

Międzynarodowi bankierzy pragnęli bowiem utrzymać Rosję w stanie wojny z Niemcami, aby ją osłabić do tego stopnia, by po zakończeniu wojny ogromny rosyjski rynek wpadł w ręce intermonopoli. Realizując własną politykę neokolonialną popierali oni walczące strony, postępując dokładnie tak jak niegdyś zalecał Adam Weishaupt (27).

Jak się szacuje, zanim Amerykanie wysłali swoje oddziały wojskowe do Europy, banki z USA udzieliły pożyczek na sumę 2500 milionów dolarów aliantom i tylko 45 milionów Niemcom (głównie na eksperymenty medyczne i tworzenie nowych technologii, w czasie I i II wojny światowej …), co prawdopodobnie w dużym stopniu przesądziło o wyniku wojny.

Allen Walker z Guaranty Trust Co oraz Otto H. Kahn, reprezentujący firmę bankierską Kuhn, Loeb & Co, mocno zaangażowaną w finansowanie rewolucji bolszewickiej. Okazało się jednak, że nie było to przypadkowe, gdyż w istocie celem tej organizacji było wychwycenie i zneutralizowanie radykalnych działaczy antykomunistycznych na terenie USA.

Rozsiewano przy tym – różne niewiarygodne plotki w rodzaju: Bolszewicy wejdą do Nowego Jorku za dwa lata, co miało dodatkowo zniechęcić opinię publiczną do antykomunistycznych radykałów. Cel osiągnięto, gdyż ludzie przestali słuchać rzeczowych ostrzeżeń przed niebezpieczeństwem bolszewickim, a przebiegle zaaranżowany antykomunistyczny hałas, odwracał uwagę opinii publicznej od kwestii ratowania za wszelką cenę bolszewickiego państwa.

Również w 1919 roku, utworzono w okolicach 110 West 40 Street w Nowym Jorku, tzw. Biuro Sowieckie, pełniące funkcję ambasady, które jednocześnie zajmowało się wymianą carskiego złota na amerykańskie dolary, ignorując przy tym oficjalne embargo na jakiekolwiek dostawy dla bolszewików. Jak się okazuje w 1919 roku, mimo tego embarga, amerykańskie firmy wysłały bolszewikom towarów i żywności na sumę przekraczającą 25 milionów dolarów (33).

Szefem Biura Sowieckiego, został Ludwig Martens, posiadający obywatelstwo niemieckie, który do tego czasu był także wiceprezesem firmy Weinberg & Posner, zlokalizowanej w budynku przy 120 Broadway. Jak stwierdzono w jednym z raportów wywiadu brytyjskiego, fundusze na utrzymanie owego biura pochodziły częściowo od kurierów bolszewickich przewożących z Rosji diamenty w celu ich sprzedaży w USA – takich jak John Reed i Michaił Gruzenberg-Gumberg, a częściowo od nowojorskich firm, takich jak choćby Guaranty Trust Co. W 1920 roku Biuro Sowieckie zatrudniało ponad trzydzieści osób, a znajdujące się w nim departamenty handlu, nauczania, informacji itd, były w istocie parawanem skrywającym działalność szpiegowską, która została później zdemaskowana.

W zespole tym figurowali między innymi B.Weinstein i M.Hilquit-Hilkowicz oraz Keneth Durant – wspierający niegdyś pułkownika Mandel-House’a, a także John Reed, współpracownik organu komunistycznego Masses, pracujący jednocześnie dla magazynu Metropolitan, zależnego od grupy Morgana.

Biuro Sowieckie, miało też wsparcie ze strony znanego komunisty Felixa Frankfurtera, będącego asystentem amerykańskiego sekretarza wojny, Bakera. Później Frankfurter został także jednym z sędziów Sądu Najwyższego. W skład personelu Biura Sowieckiego, wchodził też dr Juliusz Machabeusz-Hammer (Maccabi znaczy Młot), który wraz z rodziną zrobił ogromną fortunę się na lukratywnych kontraktach ze Związkiem Sowieckim.

Jako wpływowy członek amerykańskiej Socjalistycznej Partii Pracy, której emblematem był robotnik trzymający w dłoni młot, nazwał swojego najstarszego syna: Armand Hammer. Występuje tutaj pewna gra słów, bowiem imię Armand z nazwiskiem Hammer znaczy w języku angielskim ramię i młot (arm and hammer). Juliusz Hammer był z zawodu lekarzem i swego czasu czerpał spory dochód z nielegalnego przerywania ciąży, za co został skazany i spędził cztery lata (od 1919 do 1923 r.) w amerykańskim więzieniu Sing-Sing. Od 1907 roku, znał on osobiście Lenina, z którym spotkał się po raz pierwszy na międzynarodowym zjeździe socjalistów w Stuttgarcie i ta znajomość okazała się być bardzo trwała.

W 1921 roku, Lenin w swoim liście skierowanym do członków KC partii bolszewickiej pisał między innymi: Wczoraj Reinstein poinformował mnie, że amerykański milioner Hammer, urodzony w Rosji, jest gotów przekazać robotnikom uralskim jeden milion pudów zboża na bardzo korzystnych warunkach (5%) i przejąć uralskie bogactwa na komisową sprzedaż w Ameryce. Syn Hammera (i partner), lekarz z zawodu, obecnie przebywa w Rosji i przywiózł Siemaszko, jako prezent, instrumenty chirurgiczne wartości 60 tysięcy dolarów. Odwiedził on Ural z Martensem i postanowił odbudować uralski przemysł. Oficjalne sprawozdanie będzie sporządzone przez Martensa …

Jak pisze R.Gładkowski: Dzięki ścisłej współpracy z Kremlem, Hammerowie stali się posiadaczami bezcennych ikon, koron, bereł, w ogóle, biżuterii, czy dzieł sztuki skonfiskowanych, czy jak kto woli – zrabowanych, carskiej rodzinie Romanowów i rosyjskim bojarom. Było tych drogocenności tak dużo, iż Hammerowie mogli otworzyć popularną Galerię Hammera (33) …

Dzierżyńskiemu i wszystkim członkom Politbiura, aby zachowali w ścisłej tajemnicy bolszewickie koneksje z Hammerami. Oznaczało to, iż posiadający tę słodką tajemnicę, spoza kręgu członków Politbiura, mieli być wysłani na tamten świat.

Oczywiście Hammerowie, nie byli jedynymi biorącymi udział w tej grabieży. Jak twierdzą niektórzy bezcenną kolekcję znaczków zabitego cara ukradł z pałacu osobiście sam Trocki. Ponoć spoczywa ona dotychczas w sejfach jednego z banków w Nowym Jorku. Z kolei najlepszą na świecie kolekcję rosyjskich monet zebraną przez Ks. Georgija Michajłowicza, zrabowano i przewieziono do USA, celem jej rozprzedania bogatym numizmatykom. Zrabowano również znajdujące się w bibliotece w Ermitażu tzw. Kodeks Synajtikus oraz Koran Omara zalany jego własną krwią, które były uważane za najcenniejsze książki świata.

Kodeks sprzedano oficjalnie Muzeum Brytyjskiemu za 100 000 funtów szterlingów, zaś Koran zniknął bez śladu. Znanym pośrednikiem w sprzedaży zrabowanych w cerkwiach i u osób prywatnych kosztowności był też niejaki Sol Barnato. Ich ilość była tak duża, że jednostką pomiarową nie był karat, lecz drewniana skrzynka do cygar.

W 1918 roku, bolszewicy zdołali przejąć kontrolę jedynie nad niewielką częścią Rosji. Do utrzymania swojego stanu posiadania potrzebowali oni stałego wsparcia w postaci zagranicznego uzbrojenia, importowanej żywności, zewnętrznej pomocy finansowej i dyplomatycznej, a przede wszystkim zagranicznej wymiany handlowej. Jak już wspomniano wcześniej pierwszy krokiem dla uzyskania odpowiedniego zagranicznego wsparcia dyplomatycznego i finansowego było założenie Biura Sowieckiego w Nowym Jorku. Za tym poszły starania mające na celu umożliwienie transferu funduszy koniecznych do zakupu niezbędnych dóbr, jak również umożliwienie ich wwozu do Rosji.

We wszystkich tych działaniach bolszewicy mieli zawsze wparcie ze strony finansistów i prawników z Wall Street, dla których otwierały się nowe rynki zbytu i możliwości eksploatacji ogromnych bogactw znajdujących się w Rosji. Przykładowo gdy prof. G.Łomonosow, będący jednym z ekspertów Biura Sowieckiego, potrzebował dokonać transferu środków finansowych w wysokości 25 000 dolarów od rezydującego w Norwegii Michaiła Gruzenberga, uzyskał natychmiastową pomoc Thomasa T. Chadbourne ze znanej firmy prawniczej z Wall Street oraz przedstawicieli Departamentu Stanu USA.

Głównym narzędziem ułatwiającym gospodarcze i finansowe wspieranie bolszewików była American International Corporation (AIC). AIC, została założona w 1915 roku, w Nowym Jorku w oparciu o kapitały J.P.Morgana, J.A.Stillmana i Rockefellerów, a jej główne biuro mieściło się przy 120 Broadway. Wkrótce AIC, stała się korporacją o wymiarze międzynarodowym, przejmując wiele innych firm w Stanach Zjednoczonych i za granicą oraz tworząc swoje przedstawicielstwa w Ameryce Południowej, Azji, Australii i Europie.

Warte podkreślenia są też ścisłe powiązania AIC z elitą bankową Wall Street, gdyż wśród jej dyrektorów można znaleźć wielu reprezentantów takich firm i banków jak: National City Bank, Kuhn, Loeb & Co, Du Pont, Stone & Webster, czy też Federal Reserve Bank of New York. Pozycja AIC, była tak silna, że już w styczniu 1918 roku, (zaledwie dwa miesiące po wybuchu rewolucji) ówczesny Sekretarz Stanu USA, Robert Lansing, zasięgał jej opinii na temat polityki jaka powinna być prowadzona w stosunku reżimu sowieckiego.

Grupa przemysłowców z okolic 120 Broadway, przy głównym udziale firm: Guggenheim Brothers, Sinclair Gulf. Corp i J.G.White Engineering Corp, założyła też Amerykańsko-Rosyjski Syndykat Przemysłowy (33) …

Egalitaryzm urojony lub równość nowego początku świata

Liberté, égalité, fraternité: wolność, równość, braterstwo, nie oznacza dla zwykłego człowieka niczego wartościowego, ponieważ jest to wskazanie różnic kastowych i miejsca, poza stołem decyzyjnym.

Po odrzuceniu wartościowej wiedzy i odpowiedzialności, za własny byt, pozostaje nam nauka o historii, wolności i równości innych, lepszych jednostek, które możemy wybrać na swoich przewodników, pasterzy, czy panów.

Głupiec, wybiera swego pana, ponieważ nie potrafi w sposób świadomy i odpowiedzialny samostanowić i samoograniczać, swego bytu, dążącego przez takie bezmyślne czyny do zatracenia.

Wolność, egalitaryzm – równość, braterstwo i prawo naturalne, to zarezerwowane dla elit ukrytych w tajnych bractwach – wartości, do których żaden z nas nie dosięgnie, poprzez zapory, słowne pajęczyny i prawne labirynty …

Powtórzę jeszcze raz: Tak naprawdę, egalitaryzm powinien być spostrzegany, jako równość odzwierciedlająca naturalny stan ludzkości, pozbawiony podziału kastowego, przy jednoczesnym zastosowaniu prawa naturalnego dążącego do odpowiedzialnego samostanowienia i samoograniczenia.

Rozejrzy się dookoła siebie, czy widzisz jakikolwiek przejaw takowej równości ? I dopóki wybierasz sobie panów, pasterzy i przedstawicieli, nigdy takowej wolności nie dostrzeżesz …

Chcemy dla wszystkich ludzi – świadomego wyzwolenia, opartego na wiedzy, ale ludzie w swejej bezgranicznej tępocie i rozpasaniu- tego wyzwolenia już nie chcą, pragnąc kolejnych fetyszy oraz mesjaszy. Więc ci, którzy tego wyzwolenia pragną, muszą za wszelką cenę – pozbyć się szamańskich elit, ideologii oraz ciemnego, a także opornego na wiedzę – plebsu, jest to bolesne, ale wymagane rozwiązanie dla nowego początku świata (35) …

Lah (36), jest panem samego siebie i wybiera samego siebie, w drodze do własnego szczęścia oraz szczęścia całej planety – wolnych i równych względem siebie istot, które dążąc do własnego szczęścia, nie wchodzą w konflikty ideologiczne oparte na egoizmie i wojny personalne z innymi bytami …

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

https://tajemnicatajemnic.wordpress.com

1. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/05/13/jesli-wchodzisz-do-mego-domu-i-kregu-badz-swiadom-regul-i-praw-w-nich-panujacych/

2. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/07/01/nieprzekraczalne-granice-wladzy-i-prawa/

https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/03/16/przywrocmy-prawo-naturalne/

https://